O μεγάλος νεοελληνιστής Edmund Keeley γράφει ένα βιβλίο όπου η Ιστορία γίνεται λογοτεχνία και κατόπιν προσωπική αποκάλυψη. Παρουσιάζοντας μια σύνθεση προσωπικών αναμνήσεων, λογοτεχνικής κριτικής και ερμηνευτικής αφήγησης, αποτιμά ότι η αφοσίωση μιας λογοτεχνικής συντροφιάς τη δεκαετία του 1940 διατήρησε τη σαγήνη της Ελλάδας ζωντανή στη Δύση, τη στιγμή που η γερμανική κατοχή, ο Εμφύλιος, αλλά και ο μαζικός τουρισμός απειλούσαν να καταστρέψουν ό,τι εκείνοι είχαν αγαπήσει.

Ο Χένρυ Μίλλερ και ο Λόρενς Ντάρρελ συναντούν στην Ελλάδα τον Γιώργο Σεφέρη, τον Γιώργο Κατσίμπαλη και άλλους συγγραφείς της θρυλικής γενιάς του 1930. Όλοι μαζί, υπό τη βαριά απειλή του πολέμου, αναζητούν το νόημα της ελληνικής ζωής, της ελευθερίας και της τέχνης - και δείχνουν αποφασισμένοι να αναπλάσουν τον παράδεισο. Συζητώντας ατέλειωτα βράδια στις αθηναϊκές ταβέρνες, τριγυρνώντας την Πελοπόννησο και κολυμπώντας στα νησιά, ο Μίλλερ και ο Ντάρρελ απαλλάσσονται από τη δημιουργική απόγνωση στην οποία βούλιαζαν εκείνη την εποχή, ενώ οι Έλληνες φίλοι τους επαναβεβαιώνουν τη ζωτικότητα του τόπου τους.